Union Saint-Gilloise

Alles over Union Saint-Gilloise

Vraag de hedendaagse voetbalkenner om drie Belgische topclubs op te noemen en hij zal Anderlecht, Club Brugge en Standard Luik noemen. Historisch gezien hoort Royale Union Saint-Gilloise in dat rijtje. De club uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werd elfmaal kampioen van België, momenteel het derde hoogste aantal. De laatste titel dateert echter alweer van 1935.

Opkomst en neergang

Het stamnummer van het in 1898 opgerichte Union Saint-Gilloise is tien, oftewel het is de tiende club die zich bij de Belgische voetbalbond liet registreren. De club begon in de Afdeling II Brabant en kwam vanaf 1901 uit op het hoogte niveau, de toenmalige Ere Afdeling. Na een derde en tweede plek begon de hegemonie van USG: zes kampioenschappen in zeven seizoenen. Vanaf 1910 volgden er een vierde, tweede, eerste en tweede plaats. Ook werd in 1913 en 1914 beslag gelegd op de Belgische beker.

Meerdere kampioenschappen het hoogtepunt

De Eerste Wereldoorlog onderbrak de zegereeks. Na de onderbreking pikte Union min of meer de draad weer op. De club bleef tot de top behoren, maar het bleef bij een titel in 1923. Hierna ging het jaarlijks wat minder en de jaren 30 werden begonnen met een achtste en twaalfde plek. Union herpakte zich met drie kampioenschappen op rij, van 1933 tot en met 1936.

Die drie jaar zijn het onbetwiste hoogtepunt in de clubgeschiedenis en een unicum: Union Saint-Gilloise doorstond zestig competitiewedstrijden op rij zonder nederlaag. De reeks werd de nek omgedraaid door Daring Club de Bruxelles. De reeks vormde de inspiratie voor de Trofee Jules Pappaert: een prijs voor de club met binnen één seizoen het grootste aantal duels zonder verlies. De prijs is vernoemd naar destijdse aanvoerder Jules Pappaert.

Aansluiting met de top mist

Na drie derde plekken moest ‘Union 60’, een verwijzing naar die fabuleuze ongeslagen periode, geleidelijk de aansluiting met de absolute Belgische top loslaten. In de jaren 40 was plek acht de hoogste eindrangschikking, in de jaren 50 plek drie (maak ook een keer veertiende) en in de jaren 60 waren er vier seizoenen op het tweede niveau. In de jaren 70 streed Union voor lijfsbehoud in de eerste klasse. Toen het eenmaal fout liep, ging het ook gelijk heel fout. In 1974 zakte de club terug naar het tweede niveau, in 1981 naar het derde en in 1982 naar de laagste nationale competitie. Van 1986 tot 2015 waren ‘les Unionistes’ vooral actief in de derde klasse.

Op naar de Proximus League

In 2015 promoveerde de club eindelijk naar het derde niveau en in 2016 werd de tweede klasse bereikt, die toen was omgedoopt tot Proximus League. De plekken vier, zes en drie gaven hoop op een langverwachte terugkeer naar de topdivisie.

Union Saint-Gilloise in Europa

De Belgische club Union Saint-Gilloise speelde in een ver verleden ook Europees voetbal. De voetbalclub speelde tussen 1958 en 1965 vijfmaal in de Jaarbeursstedenbeker. Tussen 1958 en 1960 werd zelfs de halve finale van het toernooi bereikt. Union Saint-Gilloise schakelde Leipzig XI (7-1) en AS Roma (3-1) uit. In de halve finale bleek Birmingham City over twee duels met 4-8 te sterk. In het seizoen 1964/1965 wist de Belgische club de eerste ronde niet te overleven en verloor het tweemaal met 0-1 van de Italiaanse topclub Juventus.

Bekende spelers

De bekendste speler is natuurlijk Jules Pappaert, de captain van het team dat 40 competitieduels op rij ongeslagen bleef, tot op de dag van vandaag het Belgische record. Hij was ook viermaal Belgisch international. Meer recent was Youssoufou Niakaté een van de publieksfavorieten. De Franse aanvaller maakte in 2018-2019 in 31 duels 18 goals voor Union en verdiende een transfer naar Al-Wahda uit Saoedi-Arabië. Het was de grootste uitgaande transfer ooit voor Union.

Trainer Mazzù bij Union Saint-Gilloise

Felice Mazzù speelde tussen 1990 en 1996 bij diverse Belgische voetbalclubs. De speler speelde bij USJ Charleroi, FC Jumet, Moustier en RC Sartois. Echter wist Mazzù als trainer meer te bewerkstelligen. De voetbalcoach stond onder contract bij AFC Tubize, White Star Woluwe en Sporting Charleroi. In 2019 werd Mazzù aangesteld als hoofdcoach bij de topclub KRC Genk. De trainer won met de club direct de Belgische Supercup, maar daarna ging het bergafwaarts. KRC Genk stand halverwege het seizoen op een teleurstellende 9e plek. Mazzù werd ontslagen en tekende zes maanden later een contract bij Union Saint-Gilloise.

Wedden op Union Saint-Gilloise

Zo mooi kan voetbal zijn. Het begint met een droom en voordat de supporters, spelers, staf en andere betrokkenen het doorhebben, zitten ze in de meest plezierige achtbaanrit die ze ooit meemaakten. Door te wedden op Union Saint-Gilloise, beleven liefhebbers de spanning van het voetbalfeest mee op een levendige manier. Of het nu het saldo van een voetbalwedder betreft of de carrière van de hoofdrolspelers: het kan snel gaan in deze sport. Of, zoals Kees Jansma voetbal ooit noemde, de belangrijkste bijzaak van het leven. Wedden op Union Saint-Gilloise is ontzettend boeiend.

Odds

Union Saint-Gilloise was de succesvolste Belgische club voor de Tweede Wereldoorlog en wist elf maal de landstitel te veroveren. Iedereen die met veel plezier naar voetbal kijkt is voetbal wedden op deze club een mogelijk idee. Het idee dat de club uit Brussel als winnaar uit de bus komt, is voor de wedder een leuke bijkomstigheid en die kans is zeker aanwezig aangezien ze in de top van België meedoen. De odds voor Union Saint-Gilloise zijn redelijk laag. Daar staat tegenover dat de kans groot is dat de wedstrijd gewonnen wordt. Gokkers die graag tegen wat hogere odds spelen, kunnen voor iets anders dan de standaard 1×2 weddenschap kiezen. Bijvoorbeeld het voorspellen van een bepaalde score zorgt voor hogere odds. Ook het plaatsen van een combinatieweddenschap of het instellen van een handicap zorgt voor hogere odds.